เย็นค่ำวันหวยออกที่ 16 เมษา เท่าที่เงี่ยหูฟังก็ไม่ปรากฎข่าวว่า จะมีคนนครคนใดโชคดี ตอนนั้นเองก็ได้รับสายจาก ป้อม ชะนีสาว(ใหญ่)ห้าวเป้งเพื่อนรักครีเอทีฟมือดีในค่ายโฆษณาแถวสีลม ซึ่งอดีตก็เคยเป็นม๊อบมือถือตัวแม่ที่ออกมาไล่ ฮุน จิ๋ว ณ อีสานเขียว เมื่อช่วงเงินบาทลอยตัว
ช่างเขียน - " นัง - - วันนี้ ฉัน แดง ขาว น้ำเงิน โว๊ย "
ป้อม - " โอ.เค ดี งั้น เราคุยกันได้ "
ก็อย่าแปลกใจไปนะครับ นี่ เป็นการทักทายของเพื่อนสนิทที่ปกติมากในยุคที่สีติดไวรัส เมื่อจะโทรฯทางไกลมาคุยด้วย ก็ต้องเช็คระหัสสีให้ตรงกันก่อนทุกครั้ง เผื่อว่าจะได้เม๊าท์กระจุยไม่เสียอารมณ์ให้เสียดายค่าโทรฯ ทีหลัง
ป้อม - " ชั้น จะบ้าตาย "
ช่างเขียน - " เป็นไร โดนหวยแหลก รึ "
ป้อม - " เอ้า แกไม่ได้ดูข่าวทีวีเมื่อเช้านี้เหรอ เหลวอีกแล้ว อภิสิทธิ์ เอ้ย ถ้าไม่ห่วงพลาสม่า 3 หมื่นกว่า ชั้นยันทีวีปลิวกระเด้งกระดอนไปแล้ว "
ช่างเขียน - " อ๋อ เรื่องจับไอ้กี้ เออ ก็ดูอยู่ โคตรเซ็งเป็ดเลย ชั้น ก็กำลังคิดด่าไอ้เทือกมันอยู่ว่า แล้วมันฉลาดตรงไหนที่ต้องไปป่าวประกาศให้พวกเสื้อแดงมันรู้ตัวด้วยหละ แต่ก็เอาเถอะ ว่าแต่ว่า พวกแกที่อยู่แถวสีลมนั่นจะเอาแต่ทำมาหาแหลกอย่างเดียว ไม่คิดจะออกมาแสดงพลังเงียบกะเขาบ้างรึไง แหม มันน่าจะอายพวกอ้ายน้องอีนางยายป้าตาลุงที่ยอมทิ้งรายได้ที่ตลาดไร่นามานั่งตากแดดชุมนุมกลางกรุงเทพอย่างนี้ บ้างนะ "
ป้อม - " อ๋อ ถ้าชั้นยังสาวเหมือนตะก่อนละก้อ สะบายมาก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยสะดวกว่ะเฮ๊ย เวลาเป็นเงินเป็นทอง ไอ้จะทิ้งงานทิ้งลูกน้องไปนั่งถือตีนตบทั้งวันเหมือนพวกแดงนั้นคงจะยากอยู่ เว้นแต่เมื่อจำเป็นจริงๆ คิดดู ไหนจะค่ารถ ค่าบ้าน ลูก 3 คนตอนนี้อยู่มหาลัยหมดแล้ว ใจชั้นนะ อยากจะลุยกะ ไอ้จิ๋วหน้า- - - เอ๊ย พวกเสื้อแดงอยู่แล้ว มันติดที่ภาระค้ำคอนี่แหละ เพื่อนเอ๊ย "
ช่างเขียน - " งั้น แกหุบปาก ปล่อยให้พวกเสื้อแดงยึดกรุงเทพฯไป ชั้นจะได้หัวเราะสมน้ำหน้า พวกแกและคนทั้งกรุงเทพฯ "
ป้อม - " โฮ๊ย เรื่องนิ คนกรุงฯเขาเดือดร้อนมากนะโว๊ย จะไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวกใจ ดูมันหงุดหงิดรำคาญใจไปหมดเลย แต่เขาก็ไม่ได้นิ่งเฉย คิดดูว่า จะมีใครคนไหนทนเห็นสภาพกรุงเทพฯเหมือนวันไซง่อนแตกได้ จำเหตุการณ์ที่กองทัพเวียตกงเข้ายึดไซง่อนในวันที่ 30 เมษา ปี 2518 ได้มั๊ย ชั้นยังจำภาพที่พวกเวียตกงนั่งบนรถถังโบกธงดาวประกาศชัยชนะแหแหนไปรอบเมืองไซง่อนได้ติดตา และก็คล้ายๆกับการเคลื่อนไหวบนท้องถนนของพวกคนเสื้อแดงเลย มันเป็นเรื่องที่น่าเจ็บใจมากสำหรับคนกรุงเทพฯที่จะทำอะไรซักอย่างก็ไม่ได้ เออ แต่ตอนนี้พวกลูกชั้นกะเพื่อนๆเขากำลังเอสเอ็มเอสและใช้ทางเฟซบุคหาพรรคพวกเขาอยู่ว่าจะเอาไงดีกับการข่มขู่คุกคามของพวกเสื้อแดง ข่าวว่าตอนนี้มีคนในเนททั้งเด็กแว๊นเด็กวายจะระดมพลออกมาลุยกะพวกเสื้อแดงหลายแสนอยู่นะ แกอย่าคิดว่าไอ้เรื่องแรงๆนี่ เล่นเป็นแต่พวกเสื้อแดงเท่านั้นนะ เว๊ย "
.jpg)
ป้อม - " อ๋อ ไอ้ตากขี้นั่นเหรอ ไอ้นี่ก็ชอบตอแหลแถแหกตาชาวบ้านไปวันๆ พวกฝรั่งเขาก็รู้ว่ามันเป็นคนปากพล่อยและจะตายเพราะปาก นับวันก็จะหาที่ยืนยาก ก็ช่างปากมันเหอะ แกสังเกตใหมว่า งานนี้ประเทศฝรั่งยักษ์ใหญ่ที่ชอบเสือก เอ๊ย ชอบจุ้นเรื่องคนอื่นแบบอองซานซูจีนี่มันเงียบไปเลยนะ ว่าแต่ว่าหมู่นี้ไอ้ตากขี้มันหายหัวไปอยู่ที่ไหนหละ เออ แล้วที่ประเทศนครพนมของแกเป็นยังไงบ้างว๊ะ ไม่ใช่พวกเสื้อแดงยึดครองเมืองไปหมดแล้ว สิท่า แล้วใครเป็นแดงตัวพ่อตัวแม่ที่นั่น "
ช่างเขียน - " เห็นเป็นเมืองคอมมูนิสต์เก่าอย่างนี้ ก็ไม่ใช่มันจะแดงเถือกไปทั้งเมืองนะเฟ้ย คนไร้สีที่กินข้าวเป็นยังมีเยอะกว่า แต่เออ ถ้ารัฐบาลเขาเกิดมีความคิดจะกวาดล้างผู้ให้การสนับสนุนเสื้อแดง เอ๊ย ผู้ก่อการร้ายไปทั้งประเทศเหมือนกับที่กรุงเทพแล้วละก็ สงสัยร้านค้าขายในตลาดสดก็คงได้ปิดเกือบทั้งตลาด ส่วนเรื่องแดงตัวพ่อนี่ก็น่าจะเป็น จิ๋วหวานเจี๊ยบ จอมจุ้น และสส.ลิ่วล้อ คนพวกนี้มันไม่ได้มีอุดมการณ์ประชาธิปไตยห่าเหวอะไรหรอก ส่วนแดงตัวแม่ตัวเป้งๆนี่เห็นพวกแม่ค้าตลาดเขาชอบพูดถึงแต่ ปูแดง และ เดือนแดง อยู่ 2 ตัวก็อะไรประมาณนี้แหละ "
ช่างเขียน - " เขาก็ว่าแดงเป็นส่วนใหญ่นะแต่เห็นชัดๆก็ในระดับล่าง แต่ที่โคตรน่าเกลียดก็พวกท้องถิ่น รัฐวิสาหกิจนี่แหละ ที่ชอบเอารถของหน่วยงานมาเข้าขบวนแห่กับพวกเสื้อแดงอย่างไม่แคร์สายตาผู้คน และหลายหน่วยงานก็ชอบเปิดพีทีวีให้ชาวบ้านที่ไปติดต่องานชมเป็นประจำเหมือนจะบอกว่า หน่วยงานของเรานี้ แดง นะครับ เออ แต่ที่เห็นแล้วอึ้งก็คือ พยาบาลเมืองนี้เขาใจถึงขนาดเช่ารถตู้เข้ามาชุมนุมถือตีนตบกับพวกเสื้อแดงด้วย เป็นไง คนประเทศชั้น "
ป้อม - " แกมีความคิดว่า เราควรทำยังไงดีกะพวกเสื้อแดงที่มายึดราชประสงค์ในตอนนี้ "
ช่างเขียน - " แกจำอาจารย์เหนอ ที่สอนประวัติศาสตร์ศิลปได้มั๊ย แกเคยพูดถึงองคุลีมาลว่า คนที่ทำแต่สิ่งชั่วร้ายนี้ มักจะเกิดในฤกษ์ดาวโจร ใครจะจับก็จับไม่ได้ จะฆ่าก็ฆ่าไม่ตาย แต่คนนี้จะตายด้วยสำนึกของตัวเอง ชั้นก็เลยได้ความคิดว่า การจะปราบม๊อบเสื้อแดงนี้ ทหารคงจัดการไม่ได้ เหมือนการจะดับไฟด้วยไฟ หรือดับความรุนแรงด้วยความรุนแรงไม่ได้ การดับไฟที่ร้อนแรงก็ต้องใช้น้ำหรือความเย็นเข้าสู้ ชั้นว่า ถ้าพวกราชประสงค์เขาเสียหายหลายหมื่นล้านไปแล้ว ถ้าจะเสียอีกซักล้านสองล้าน เอามาส่งเสริมกิจกรรมพวกเสื้อแดงให้มันคึกคักได้ใจยิ่งขึ้นก็จะเป็นไรไป อย่างในเวลานี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่เด็กเล็กเด็กโตว่างมากไม่มีอะไรให้ทำ ถ้าจะจัดประกวดเรียงความประกอบภาพถ่ายให้เด็กนักเรียน นักศึกษาเข้าแข่งขัน ในหัวข้อ " คนเสื้อแดงมาชุมนุมที่ราชประสงค์ทำไม โดยมีบทสัมภาษณ์และภาพถ่ายการนั่งการกินการนอนเป็นรายตัว " ตั้งเงินรางวัลที่ 1 - 2 - 3 เป็นแสน มีรางวัลชมเชยเป็นหมื่นซัก 100 รางวัล ใช้เวลา 1 สัปดาห์แล้วตัดสิน เอาผลที่ได้มาจัดนิทรรศการใกล้ๆบริเวณที่ชุมนุม คิดดูว่าการที่เด็กๆหลายพันคนมารุมมาตุ้มสัมภาษณ์และถ่ายรูปพี่ป้าน้าอาคนเสื้อแดงที่มาชุมนุมทั้งวันทั้งคืนนั้นจะสนุกสนานและโกลาหลขนาดไหน อย่างน้อยก็ได้ช่วยลดความกระหายเลือด เอ๊ย ความกระเหี้ยนกระหือรือของคนเสื้อแดงที่กำลังขบเคี้ยวเกรี้ยวกราดลงได้ระดับหนึ่ง เก็ทมั๊ย ป้อม "
ช่างเขียน - " ได้เลย เพื่อน หวัดดี "
ถ้าการประกวดได้เกิดขึ้นและสำเร็จลง อีกไม่นานเราและคนทั้งโลกคงรู้ว่า ประชาธิปไตยที่เขาเรียกร้องนั้นเป็นแบบไหน ใครเป็นประมุข และอำมาตย์ที่เขาอยากโค่นล้มนั้นเป็นใคร ?
สวัสดีครับ
อยากไปเร็ว ก็ให้รีบไป อยากไปไกล ให้รอไปด้วยกัน
จับตา สามยาม
20 เม.ย 2553
